[Spoil] Ane Doki – 17

หน้าเปิด

ต่อจากตอนที่แล้ว คานาเดะก็มารอโคตะเพื่อที่จะคุยด้วย โคตะเลยเริ่มคิดวิตกไปแล้วว่าคานาเดะคงจะโกรธเขาอยู่แน่ๆโคตะก็เลยตามคานาเดะไปแต่โดยดี

โคตะที่คิดมากไปต่างๆนาๆจนถึงขนาดที่คิดว่าคานาเดะคิดจะเรียกร้องค่าเสียหายเลยด้วยซ้ำจนถึงกับเดินคอตกโดยไม่รู้ตัวเลยว่าเดินเลยคานาเดะจนคานาเดะต้องทัก

และสถานที่ที่คานาเดะพาโคตะมาก็คือสวนสาธารณะ

ที่คานาเดะพาโคตะมาที่นี่นั้นเพราะมีที่ๆจะหลบไม่ให้คนอื่นเห็นได้อยู่ซึ่งก็คืออุโมงค์ที่เล่นของเด็ก

โคตะเมื่อเข้ามาแล้วก็คิดว่าควรจะเริ่มพูดเรื่องสนุกก่อนเพื่อไม่ให้เครียด แต่คานาเดะก็พูดขึ้นมาก่อนว่า…

คานาเดะ: อาทิตย์หนึ่งนับจากนี้

คานาเดะ: พวกเราอย่าคุยอะไรกันดีกว่านะ

โคตะจึงตกใจทันทีที่คานาเดะพูดแบบนี้ออกมาและรีบคุกเข่าขอโทษคานาเดะใหญ่เกี่ยวกับข่าวลือจนโคตะยอมให้คานาเดะโยนความผิดมาให้เขาก็ได้ว่าเขาบังคับให้เธอจูบเขาตอนหลับเอง

แต่ที่คานาเดะต้องการจะพูดนั้นก็แค่เพื่อที่จะสู้กับข่าวลือเพื่อทำให้ข่าวลือนั้นหายไป

ด้วยเหตุนี้โคตะก็เลยรู้ว่าคานาเดะไม่ได้โกรธอะไรเขาหรือคิดจะลงโทษเขา คานาเดะที่พอรู้ว่าโคตะคิดว่าเธอลจะทำโทษโคตะ คานาเดะก็โมโหขึ้นมาทันทีและบอกว่าคนที่ควรจะทำโทษมากกว่าคือคนที่หยอกล้อกับข่าวลือนั้น

โคตะที่พอเห็นว่าเธอไม่ได้โกรธเขาแน่และเข้าใขว่าการไม่พูดกันสักอาทิตย์น่าจะดีกว่าจริงๆเพราะหากยิ่งปฎิเสธข่าวลือก็เหมือนเติมเชื้อไฟเข้าไปใหญ่ และการไม่พูดอะไรกันก็จะทำให้คนอื่นๆเห็นว่าโคตะและคานาเดะไม่ได้ทำอะไรตามข่าวลือกันจริงๆ แต่คานาเดะก็บอกโคตะอีกว่า…

คานาเดะ: เพื่อแลกเปลี่ยนกับแบบนั้นแล้ว…

คานาเดะ: พวกเรามาคุยกันสำหรับ 1 อาทิตย์กันตอนนี้เลยเถอะนะ

พอคานาเดะพูดมาแบบนี้โคตะก็เลยพูดอะไรไม่ออกทันทีด้วยความตื่นเต้นและยิ่งคานาเดะมาอยู่ข้างๆแทบชิดกันอีกก็เลยทำให้โคตะตื่นเต้นเข้าไปใหญ่

โคตะที่พยายามจะนึกหาเรื่องคุยกับคานาเดะแต่ก็ยังนึกไม่ออกคานาเดะก็เลยพูดขึ้นมาก่อนว่า…

คานาเดะ: นี้ ไม่มีอะไรจะคุยเลยเหรอ ถามอะไรก็ได้?

คานาเดะ: ถ้าไม่มีอะไรจะพูดล่ะก็ฉันจะกลับแล้วนะ!

โคตะ: เอ๊ะ? เออ.. ถ้างั้น…

โคตะ: ธ.. เธอชอบกินอะไรเหรอ…?

คานาเดะเลยแทบทรุดเมื่อเจอคำถามสิ้นคิดของโคตะเข้า(แต่ก็ตอบอยู่ดีว่า พุดดิ้ง) แล้วตอนนั้นเองคานาเดะก็สังเกตเห็นเพื่อนผู้หญิงในชั้นเดียวกันกำลังมาพอดี

แต่เพื่อนๆก็ดูเหมือนจะมานั่งพักกันที่ม้านั่งในสวนสาธารณะกัน คานาเดะก็เลยตัดสินใจผลักโคตะให้นอนลงไปก่อน(อย่าคิดมากแค่หลบเฉยๆ >_<) เพราะถ้าใครมากเห็นทั้งคู่ตอนนี้เข้าทั้งคู่ก็จะได้เป็นข่าวลือหนักกว่าเดิมแน่

ทั้งคู่ที่พยายามจะหลบเข้าไปอีกด้านแต่โคตะก็เจอคนอยู่อีกด้านเหมือนกันก็เลยผลักคานาเดะกลับแต่ก็เกือบโผล่ไปอีกด้านอีกรอบ

ไปๆมาๆทั้งคู่เลยแทบจะขยับอะไรไม่ได้เลย

โคตะ: ซากุไรซัง นะ..หน้าเธอใกล้ไปแล้ว..

คานาเดะ: นายก็ด้วยอย่ากระซิบข้างหูฉันสิ…

โคตะ: (ชักรู้สึกยังไงไม่รู้แฮะ)

โคตะ: (ความรู้สึกดีแล้วก็นิ่มแบบนี้)

คานาเดะ: อย่าขยับแบบนี้สิ

โคตะ: (รู้สึกดีซะจน… จะไม่ไหวแล้ว…)

โคตะ: (จะคุยกันอีกนานไหมคร้าบบบบ)

สุดท้ายกว่าทั้งคู่จะออกมากันได้ก็เริ่มมืดแล้วแถมแทบจะเป็นตะคลิวกันอีก โคตะก็เลยชวนคานาเดะไปเล่นชิงช้า(แบบพูดเล่นๆ) คานาเดะก็เลยจะไปเล่นตามที่โคตะบอก

แล้วคานาเดะก็เริ่มแกว่งชิงช้าทำให้โคตะเคยคิดว่าคานาเดะเกลียดอะไรที่เด็กๆและทำให้เธอสกปรกง่าย

และภาพลักษณ์แบบนี้ของคานาเดะก็เป็นครั้งแรกของโคตะที่ได้เห็น

หลังจากนั้นโคตะก็มาแกว่งชิงช้ากับคานาเดะด้วย โคตะก็ถามคานาเดะว่า…

โคตะ: พ.. พวกเราจะ..จูบกันจริงหรือป่าว?

คานาเดะที่พอเห็นโคตะถามมาแบบนี้เธอก็เลยลงจากชิงช้าในทันที

คานาเดะ: แล้ว…

คานาเดะ: แล้วเธออยากให้เป็นแบบไหนล่ะ?

คานาเดะ: ล้อเล่นน่ะ

คานาเดะก็จะกลับทันทีโคตะก็เลยจะเดินไปส่งแต่คานาเดะก็บอกไม่ต้องและแยกกับโคตะกลับบ้านไปก่อน

โคตะที่ก็รู้แล้วว่าคานาเดะไม่ได้เกลียดเขา

แล้วโคตะก็กลับบ้านนัตสึกิที่เห็นโคตะกลับมาช้าก็เลยเป็นห่วงนิดหน่อยแต่พอเห็นหน้าของโคตะที่ดูดีจนผิดปกติก็เลยไม่ได้ห่วงมากและถามโคตะว่าไปทำอะไรมาแทน

จากนั้นในวันรุ่งขึ้นโคตะกับคานาเดะก็ไม่แม้แต่จะสบตากันโดยต่างก็ไม่สนอะไรกับสิ่งที่เพื่อนๆล้อจนผ่านไป 5 วันข่าวลือก็เริ่มจางลงไป

จนครบอาทิตย์โคตะก็มาถึงที่ห้องและเจอคานาเดะพอดี

โคตะ: อ้า เออ…

คานาเดะ: อรุณสวัสดิ์

โคตะ: อะ อรุณสวัสดิ์

จบตอน