[Spoil] Nurarihyon no Mago – 99

Credit Text Spoil : แมวตัวร้าย

เมื่อฮาโกโรโมะกิตซึเนะเดินลงมาถึงบ่อน้ำใต้ปราสาทนิโจก็เดินย่ำลงไปในบ่อทันทีปล่อยให้เหล่าลูกน้องยืนหน้าตาตื่นอยู่ริมฝั่ง

น้ำในบ่อเป็นสีดำเพราะความเคียดแค้นที่ถูกปลดปล่อยไหลเวียนมารวมอยู่ที่นี่ย้อมให้น้ำในบ่อเป็นสีดำมืดกลายเป็นบ่อสะสมไอปีศาจซึ่งฮาโกโรโมะกิตซึเนะจะให้กำเนิดลูก

ฮาโกโรโมะกิตซึเนะ – “นูเอะ งะ อิเคะ สระที่ให้กำเนิด “นูเอะ” ยังไงล่ะ”
ฮาโกโรโมะกิตซึเนะ – “นานแค่ไหนแล้ว…ความเคียดแค้นที่สะสมอยู่ที่นี่ให้พลังแก่ข้า กำลังบอกข้าว่าให้คลายผนึกและจงให้กำเนิดลูก…”

โชเคระฟัง คำพูดนั้นของผู้เป็นนายแล้วก็ถึงกับทรุดตัวลงนั่ง ประสานมือเข้าหากัน

โชเคระ – “พระแม่มารีจะทรงให้กำเนิด “พระบุตร” แล้วสินะครับ”

อิบารากิโดจิฟังแล้วถึงกับฉุน ฮาโกโรโมะกิตซึเนะก็บอกเองอยู่หยกๆว่า “นูเอะ” โชเคระยังจะไปตีความ เรียกฮาโกโรโมะกิตซึเนะด้วยฉายาประหลาดๆแบบนั้นอีก

แต่โชเคระก็ไม่สนใจคำพูดอิบารากิโดจิยืนยันว่าฮาโกโรโมะกิตซึเนะคือพระแม่แห่งความมืด

ลูกน้องทั้งสองของฮาโกโรโมะกิตซึเนะเขม่นกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ถึงจะไม่ถูกกันเสียแบบนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าฮาโกโรโมะกิตซึเนะกลับมุ่งไปในทิศทางเดียวกันได เมื่อฮาโกโรโมะกิตซึเนะหันมาสั่งให้ออกตามล่าหาเครื่องในสด ทั้งโชเคระ และอิบารากิ โดจิต่างค้อมตัวลงรับคำสั่งอย่างนอบน้อม ฮาโกโรโมะกิตซึเนะจึงยิ้มออกมา

มินะโกโรชิจิโซ – “นี่แหละ ตัวตนของขบวนร้อยอสูร นี่แหละ จ้าวแห่งปีศาจทั้งมวล”

เมื่อเจ้านายมีคำสั่งออกมา ปีศาจระดับล่างก็ออกตามล่าหาเครื่องในสดไปทั่วเมืองเกียวโต สร้างความหวาดผวาให้ผู้คน

แต่ด้านกลุ่มนูระ ปีศาจทั้งหลายกลับซังกะตายเมื่อริคุโอะถูกกิวคิพาตัวไป ความพ่ายแพ้ที่ตามด้วยภาวะไร้ผู้นำทำให้ปีศาจในกลุ่มนูระไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร

ฮิเดโมโตะพยายามพูดให้กำลังใจให้ทุกคนไปต่อแต่ก็ไม่เป็นผล

เคะโจโรจึงออกโรงบอกให้ทุกคนช่วยกันรักษาขบวนร้อยอสูรเอาไว้

เคะโจโร – “อยากให้ท่านริคุโอะต้องเศร้าใจตอนกลับมาเหรอ ต้องรักษาขบวนร้อยอสูรเอาไว้ให้ดีสิ!!”

แต่ถึงจะพูดให้กลุ่มนูระกระตือรือร้นขึ้นมาได้ เคะโจโรก็จูงใจปีศาจจากโทโนะไม่ได้อยู่ดี พวกอิตาคุยืนกรานจะแยกตัวไปเคลื่อนไหวกันเอง เคะโจโรจึงหันมาหาคุบินาชิหวังให้พูดกับพวกโทโนะแต่คุบินาชิกลับหายไปจากที่นั่นเสียแล้ว

เวลาเดียวกันคุบินาชิกำลังเดินไปอย่างไร้จุดหมายบนตรอกแห่งหนึ่ง

ความพ่ายแพ้และการที่ไม่สามารถปกป้องคนสำคัญได้สร้างความช็อคใหญ่หลวงให้กับผีหัวขาด

คุบินาชิ – “อะไร นี่ข้ามีฝีมือเท่านี้เองเหรอ เพชฌฆาตเชือกแห่งโจชูอะไรกัน คิดจะใช้ชื่อเก่าถึงเมื่อไหร่”

ผีหัวขาดที่สูญเสียรุ่นที่สองผู้เป็นนายไปหลายปีกำลังรู้สึกว่าตัวเองได้ลืมเลือนเรื่องสำคัญบางอย่างไป…

ตอนนั้นเองที่คุบินาชิได้ยินเสียงร้องให้ช่วยจากหญิงสาวที่ถูกปีศาจเกียวโตเข้าไปทำร้าย คุบินาชิจึงเข้าไปขวางแต่เพราะความสับสนจึงสู้ได้อย่างครึ่งๆกลางๆ และเป็นฝ่ายถูกรุมทำร้าย

ปีศาจเกียวโต – “เจ้านี่มันกลุ่มนูระนี่”

พวกมันมองดูคุบินาชิอย่างเหยียดหยาม

ปีศาจเกียวโต – “พวกปีศาจบนฟ้ามันบอกมา ว่ากลุ่มนูระน่ะดีแต่ชื่อ”

คำดูถูกที่จี้ใจดำคุบินาชิฟังแล้วก็ยิ้มเยาะกับตัวเอง จนโดนเตะหัวกระเด็นไปทางหญิงสาวที่ตกเป็นเหยื่อ

หญิงสาวกรีดร้องด้วยความตกใจที่เห็นหัวมนุษย์กลิ้งมาทางตน อารามลนลา เธอจึงบอกให้คุบินาชิลุกขึ้นมาช่วยเธอที

คุบินาชิ – ‘ลุกขึ้น…? เหมือนเคยได้ิยินที่ไหนมาก่อนนะ…. ใช่แล้ว…สมัยก่อนโ้น้น….’

ภาพของสาวสวยที่ดูเหมือนเกอิชาไม่ก็โอยรันที่เคยพูดประโยคเดียวกันผุดขึ้นมาในห้วงความคิดของคุบินาชิ

“นี่ ลุกขึ้นสิ รีบๆลุกขึ้น ท่านโจรคุณธรรม”

ความรู้สึกบางอย่าง หวนกลับคืนมา….

วินาทีถัดมาเชือกของคุบินาชิก็รัดตรึงร่างปีศาจเกียวโตไว้

คุบินาชิ – “ใช่แล้ว…มันง่ายจะตายไป ลืมไปได้ไงตั้งนาน”

ผีหัวขาดขยับแขน แล้วทันใดนั้น ร่างของปีศาจที่รายล้อมก็ถูกสังหารเป็นชิ้นๆ…

คุบินาชิ – ‘…ใช่แล้ว ก็แค่จัดการฆ่าซะ’

คุบินาชิ – ‘”ข้า” คือคุบินาชิ’
คุบินาชิ – ‘การที่ข้าเป็นฝ่ายปกป้อง มันผิดธรรมชาิติสินะ….รุ่นที่สอง’
คุบินาชิ – ‘ก็ข้าน่ะ เป็นปีศาจผู้ล่า’
คุบินาชิ – ‘”งาน” คือการไล่ล่าสังหารปีศาจ เหมือนโจชู เมื่อ 250 ปีก่อน ตอนที่พบท่านไงล่ะ….’

จบตอน

Advertisements